چسب زخم هوشمند زخم‌ها را سریع‌تر درمان می‌کند
تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۸۳۲۳۶
پژوهشگران دانشگاه استنفورد به تازگی از توسعه چسب زخمی خبر داده‌اند که با کمک جریان الکتریکی و حسگر‌های زیستی می‌تواند فرایند بهبود زخم را سریع‌تر کند.
دانشمندان دانشگاه استنفورد، چسب زخم هوشمندی ساخته‌اند که از جریان‌های الکتریکی برای بهبود زخم‌ها و تحریک بافت تا ۲۵ درصد سریع‌تر از روش‌های سنتی برای تسریع بهبودی بخش آسیب دیده استفاده می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این چسب زخم هوشمند از مدار‌های بی سیم تشکیل شده است که از جریان‌های الکتریکی و حسگر‌های دما برای نظارت بر روند بهبود زخم استفاده می‌کند.
به گفته پژوهشگران، این دستگاه دارای فناوری پیشرفته، باعث بسته شدن سریع‌تر زخم‌ها، افزایش جریان خون جدید به بافت آسیب‌دیده و بهبود پوست با کاهش قابل توجه تشکیل اِسکار می‌شود.
هنگامی که زخمِ فرد هنوز التیام نیافته است یا چسب زخم، عفونت را تشخیص می‌دهد، حسگر‌ها می‌توانند تحریک الکتریکی بیشتری را در سراسر ناحیه زخم اعمال کنند تا به بهبود بافت و کاهش عفونت کمک کنند.
حسگر‌های زیستی بانداژ هوشمند می‌توانند تغییرات بیوفیزیکی را در محیط بافت ردیابی کنند و روشی مناسب را در زمان حال، سریع و بسیار دقیق برای اندازه‌گیری وضعیت زخم ارائه دهند.
پژوهشگران توانستند داده‌های حسگر را در زمان حال روی گوشی هوشمند بدون نیاز به سیم ردیابی کنند. به گفته پژوهشگران، در موش‌ها نشان داده شد که سیستم مراقبت از زخم می‌تواند به طور مداوم، امپدانس (impedance) و دمای پوست را بررسی کند و در پاسخ به محیط زخم تحریک الکتریکی را ارائه دهد.
علاوه بر این، تحریک الکتریکی مذکور، میزان جمعیت گلبول‌های سفید، به ویژه مونوسیت‌ها و ماکروفاژ‌ها را افزایش می‌دهد که می‌توانند در مراحل خاصی از بهبود زخم نیز نقش داشته باشند.
دانشمندان اعلام کردند که چسب زخم هوشمند در حال حاضر طرح مفهومی است و چالش‌هایی در زمینه تولید آن وجود دارد. این موانع شامل افزایش اندازه دستگاه در مقیاس انسانی، کاهش هزینه و حل مشکلات ذخیره‌سازی اطلاعات بلندمدت است. همه این‌ها باید قبل از تولید انبوه مورد توجه قرار گیرند.
پژوهشگران همچنین به حسگر‌های بالقوه دیگری که می‌توانند به دستگاه اضافه شوند، اشاره کردند؛ از جمله آن‌هایی که متابولیت‌ها و سایر نشانگر‌های زیستی را اندازه‌گیری می‌کنند. یکی از موانع احتمالی برای استفاده بالینی، رد هیدروژل است که به موجب آن پوست فرد ممکن است به دستگاه واکنش نشان دهد.
منبع: پول نیوز
کلیدواژه: دانشمندان دانشگاه استنفورد چسب زخم هوشمند جریان های الکتریکی بهبود زخم ها چسب زخم هوشمند بهبود زخم سریع تر حسگر ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.poolnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پول نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۸۳۲۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مغز انسان شبیه‌سازی شد
ایتنا - ساخت چنین دستگاه‌هایی پله‌ای برای عصر بعدی هوش مصنوعی است.
دانشمندان هلند و کره جنوبی به تازگی دستگاهی به نام «ممریستور یونترونیک(مقاومت حافظه)» یا به عبارت دیگر سیناپس مصنوعی ساخته‌اند. این دستگاه که کمی قطورتر از موی انسان است، بخشی از مغز را شبیه‌سازی می‌کند که به ما در فکر کردن و یادگیری کمک می‌کند. این اولین باری نیست که دانشمندان تلاش می‌کنند دستگاهی ایجاد کنند که می‌تواند شبیه مغز انسان فکر کند، اما این دستگاه خاص است، زیرا مانند دیگر دستگاه‌ها ساخته نشده بلکه مانند مغز ما ساخته شده است.
به گزارش ایتنا از ایسنا، این دستگاه مغز مانند چیست و چرا تا این اندازه خاص است؟ ممریستور یونترونیک دارای یک کانال میکروسیال مخروطی است که داخل آن محلولی از نمک(کلرید پتاسیم) محلول در آب قرار دارد.
به نقل از دیجیتال‌ترندز، هنگامی که دستگاه سیگنال الکتریکی دریافت می‌کند، یون‌های موجود در محلول آب از کانال به سمت بالا حرکت می‌کنند و موقعیت خود را تغییر می‌دهند و این حرکت بر چگالی و هدایت یون تأثیر می‌گذارد. این اساسا میزانی که ممریستور می‌تواند الکتریسیته را هدایت کند، تغییر می‌دهد که به نوعی شبیه به نحوه اتصال سلول‌های مغزی قوی‌تر یا ضعیف‌تر بر اساس تجربیات ما است.
این ممکن است نزدیک‌ترین مدل به نحوه عملکرد مغز ما در یک محیط مصنوعی باشد و با تلاش‌های قبلی متفاوت است، زیرا کاملا از آب و نمک ساخته شده و برخلاف مدل‌های قبلی سیلیکون و فلزات ندارد.
اگرچه ممریستورها در پلتفرم‌های متداول مختلفی استفاده شده‌اند، اما با مغز انسان متفاوت هستند زیرا تنها به یک منبع اطلاعاتی مانند الکترون‌ها متکی هستند و فقط به ورودی‌های الکتریکی پاسخ می‌دهند. این با نحوه عملکرد سیناپس‌ها در مغز ما متفاوت است، زیرا سیناپس‌ها می‌توانند برای انجام کار به سیگنال‌های الکتریکی و شیمیایی تکیه کنند.
کاربردهای فعلی هوش مصنوعی، حتی پیشرفته‌ترین آنها، توانایی تفکر مستقل مانند مغز انسان را ندارند. در همین حال، مدل‌های زبانی بزرگ(LLM)، در حالی که ممکن است شبیه به مغز ما به نظر برسند، فقط مجموعه‌ای از کلماتی هستند که افراد دیگر و ماشین‌ها بیان کرده‌اند. توانایی آنها در خلقت ناشی از یادگیری از انسان است و نه از توانایی آنها در تفکر مستقل.
این تحقیق که توسط محقق دکتری تیم کامسما(Tim Kamsma) رهبری می‌شود، نتیجه مشترک کار انجام شده توسط دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی است. این اولین بار در نوع خود است که از کانال‌های یونی سیال برای شبیه سازی مکانیسم‌های پیچیده مایع در مغز استفاده می‌شود. با این حال، به رغم این جهش، دستگاه‌های ممریستورهای یونترونیک هنوز در مراحل ابتدایی خود هستند و استفاده از آنها برای ساخت رایانه‌های نورومورفیک(neuromorphic) هنوز نیاز به پیشرفت دارد.
ساخت چنین دستگاه‌هایی پله‌ای برای عصر بعدی هوش مصنوعی است.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان